یک عضو هیئت علمی جامعه المصطفی (ص) العالمیه گفت: به طور معمول کمتر در خصوص زندگی زمینی و مادی ائمه معصومین (ع) سخن به میان آمده و حتی در بین منابع اهل سنت و شیعه نیز کمتر به این مساله و اینکه چگونه اهل بیت (ع) زندگی می‌کرده یا چه هزینه‌هایی داشته‌اند، پرداخته شده است.
به گزارش فکرشهر، نعت‌الله صفری فروشانی در گفت‌وگو با «شبستان» با بیان این مطلب افزود: آنچه در این میان اهمیت دارد این است که ائمه معصومین (ع) در میان عامه مردم همچون شهروندی عادی زندگی کرده و مشکلات آنها را از نزدیک درک و لمس می‌کردند.
مشاور پژوهشی رئیس جامعه الزهرا (س) درباره سبک زندگی اقتصادی امام حسن مجتبی (ع) تصریح کرد: درآمد آن حضرت از چند طریق بود: موقوفات پیامبر (ص)، موقوفات امام علی (ع) و موقوفات یا صدقات حضرت فاطمه (ص)، البته نه به معنای صدقه‌ای که در عرف متداول و رایج است.
وی توضیح داد: پیش از آن باید باید دانست که پیامبر (ص) اموالی در اختیار داشتند که بخشی از آن متعلق به حکومت بود و بخشی شخصی. پیامبر (ص) این اموال را وقف کرده بود و متولی آنها را خاندان خود قرار داده بود که در زمان امام حسن (ع)، متولی این اموال، آن امام همام بودند.
صفری فروشانی ادامه داد: به طور مثال یکی از این اموال، باغ‌های هفتگانه‌ای بود که فردی یهودی پیش از جنگ اُحد به پیامبر (ص) هدیه داده بود و آن حضرت (ص) با این اموال به برخی کارهای شخصی خود می‌رسیدند. بخش دیگر زمین‌های شیبر و فدک و اموال بنی‌نضیر بود که تعلق به پیامبر (ص) داشت و پس از آن حضرت (ص)، به امام حسن (ع) رسیده بود.
وی افزود: در دورانی که امام علی (ع) حکومت نداشتند یعنی از سال 11 تا 35، آن حضرت کشاورزی می‌کردند و به امور اقتصادی می‌پرداختند؛ به گونه‌ای که هر چیزی را اعم از باغ و چشمه و چاه که احداث می‌کردند، آنها را وقف کرده و متولی این وقف امام حسن (ع) فرزند بزرگ‌تر حضرت (ع) بودند.
مدیر دانشنامه اهل بیت (ع) اظهار کرد: همچنین اموال حضرت زهرا (س) مشهور به فدک است که در اختیار اهل بیت (ع) نبود اما بخشی از موقوفاتی که از پیامبر (ص) به حضرت فاطمه (س) رسیده بود، به عنوان صدقه جاریه و موقوفات در اختیار امام حسن (ع) قرار داشت.
وی خاطرنشان کرد: بخش دیگری از اموال که به دست امام حسن (ع) رسید، ارث از پدر و مادر بود که مادر آن حضرت (ع) از پیامبر (ص) ارث برده بود. ضمن آنکه حضرت (ع) منبع درآمدی نیز از کشاورزی داشتند.
صفری فروشانی گفت: بخش عمده‌ای از ثروت امام حسن (ع) به صورت صدقه (به معنای رایج) هزینه می‌شد و از این راه به افراد فقیر و ناتوان و مقروضان یا کسانی که دیه بر عهده داشتند، کمک می‌شد. حتی در برخی گزارش‌ها بیان شده است که آن حضرت (ع) در دو نوبت، نیمی از ثروت خود را صدقه دادند و به عنوان بخشنده‌ترین فرد زمان خود شناخته می‌شدند.
این عضو هیات علمی جامعه المصطفی (ص) العالمیه یادآور شد: این بخشش‌ها و کرامت‌ها تا جایی پیش رفت که امام حسن (ع) حتی از بخشنده‌ترین فرد آن زمان یعنی عبدالله ابن جعفر نیز در این امر شناخته‌شده‌تر بودند.