چکیده:
کتاب التکلیف شلمغانی(٣٢٢ ق م) از همان زمان تالیف، به ویژه با توجه به اینکـه هنـوز انحرافی از شلمغانی سر نزده بـود و او یکـی از افـراد مـورد اطمینـان حسـین بـن روح (٣٢٦ ق م) محسوب میگردید، مورد توجـه شـیعیان قـرار گرفـت و بـه تـدریج در تمـام خانه های شیعیان جای یافت. بعد از آشکار شدن انحراف شـلمغانی مسـئله اعتبـار ایـن کتاب اذهان شیعیان را به خود مشـغول سـاخت. از ایـن رو حسـین بـن روح، کتـاب را مطالعه کرد و به صحیح بودن تمام روایات آن به جز دو یا سه مورد تاکید ورزید. از این پس بود که مولفان شیعه اهتمام خود را به این امر اختصاص دادند که از مقبولیت کتاب التکلیف در بین شیعیان بکاهند؛ زیرا مولف این کتاب را به دور از قابلیـت هـای لازم در مییافتند. با وجود این، بررسی کتاب های فقهی مولفان شیعه روشن می سازد که آنها در مباحث فقهی خود، کتاب التکلیف شلمغانی را نادیده نینگاشته اند و حداقل تا قـرن دهـم هجری این کتاب با نام و مشخصات کامل در دسترس برخی از آنها قرار داشته است.