ایشان درابتدا از مسئولان آموزش المصطفی(ص)و مجتمع تشکرکرده و اظهار نمود:
تصور نمی کردم المصطفی(ص) به فکر برگزاری چنین اجلاسیه ای بیافتد؛ امّا هنگامی که از برگزاری آن با خبر شدم ضمن خرسندی، احساس کردم به اهمیت موضوع پی برده اند.
نکته ای که برای من جالب بود این بود که سطح پایان نامه های المصطفی(ص) از سطح کتاب های نوشته شده به دست متفکران ایرانی ها برتر است. این را بدان جهت می گویم که مدتی برای همکاری با جشنواره شیخ طوسی، به نظارت بر ارزیابی متون پرداختم.

محور سخن من دربایسته های پایان نامه نویسی در المصطفی(ص) است:

درباره‌ی دانش پژوهان به طور معمول، گروه آموزشی موضوع پژوهشی را ارائه نمی کند، بلکه دانش پژوه باید نیاز منطقه و استعداد و توانایی های خود را سنجیده و سپس به انتخاب موضوع اقدام کند.
نکته‌ی دوم ایده‌یابی درطول تحصیل است و دانش پژوه می بایست در فرآیند آموزش، ایده های جدید را یادداشت کرده و سپس بهترین مورد را برای خود برگزیده و اقدام نماید. پس از آن می تواند ایده های مناسب دیگر را به هم دوره ای ها یا بعداً به شاگردانش ارائه دهد.
نکته‌ی بسیار اساسی دیگر تأکید بر درس های روشمند است کارگاه های پایان نامه نویسی گرچه مفید است، اما کافی نیست. به دانش پژوه و گروه های آموزشی توصیه می کنم به خاطر در دست نبودن استاد از موضوع های مفید چشم پوشی نکنند؛ زیرا اهمّ کار به عهده دانش پژوه است و استاد او را هدایت می کند.
نکته‌ی دیگر اینکه پایان نامه های تکراری، کلّی و یا موضوع هایی که با توان محقّق سازگاری ندارد نباید تصویب شود. شما می بایست پایان نامه ای بنویسید که حرف اول و آخر را خودتان بزنید.

ویژگی های پایان نامه‌ی خوب و قابل تشویق را می توان این گونه برشمرد:

1.دارای افق نو باشد؛
2.نیازمنطقه ای را تأمین کند؛
3.با پژوهشی جزئی نگر و تخصصی ارائه شود؛
4.همگام با پیشرفت جهانی پیش رود؛
5.درنهایت پس ازدفاع، دانش پژوه و اساتید وی احساس رضایت خاطر داشته باشند. نکته‌ی دیگر تأکید بر این است که دانش پژوه باید درصفحه آخر «ایده های تازه و نیافته ها»ی خود را درج نماید.

چند نکته پیرامون نبایدها:
1.پرهیز از کپی برداری (روش چسب و قیچی)؛
2.پرهیز از نقل قول های مستقیم؛
3.استفاده خیلی کم ازاینترنت