چکیده:
توجه به منابع تاريخي در مطالعات سيره شناسي از اهميت بسزايي برخوردار است. منابعي كه جايگاه كمتري در حوزه توليد ميراث مكتوب ميان شيعيان را به خود اختصاص داده است. در مقابل اهل سنت، نسبت به نگارش متون تاريخي توجه جدي تري از خود نشان داده اند. هم از اين روست كه به نظر مي رسيد براي فهم و تبيين تاريخ تشيع و اهل بيت توجه به اين طيف از منابع سني امري ضرور است. حال اين سوال شايسته پاسخ است كه براي فهم تاريخي اهل بيت رجوع به دادهاي تاريخي اهل سنت چه جايگاهي دارد؟ در اين نوشتار اين فرضيه دنبال مي شود كه به نظر مي رسد منابع تاريخي اهل سنت تاثير معناداري در مطالعات سيره شناسي ائمه دارد. از همين روي تاريخ و سيره امام سجادع بر اساس كتاب تاريخ مدينه مدينه دمشق ابن عساكر(م.571ق.) با سه منبع امامي، يعني الارشاد شيخ مفيد(م.413ق.)، الخرائج قطب راوندي(م.573ق.) و مناقب آل ابي طالب ابن شهرآشوب(م.588ق.) مورد مطالعه قرار گرفته تا اين فرضيه مورد راست آزمايي قرار گيرد. از اين رو با بررسي مقايسه اي ميان مقدار اطلاعات ارائه شده ميان اين سه منبع امامي و يك منبع سني درباره امام سجادع، نشان داده شده كه اختلاف قابل توجهي ميان حجمِ كمي و محتوايي اطلاعات ارائه شده آن ها وجود دارد بگونه اي كه عدم توجه به آن ها آشكارا در نتايج پژوهش مي تواند اثرگذار باشد.
کليدواژگان: تاريخ اهل بيت(ع)، منابع تاريخي، مطالعات سيره اي، سيره امام سجادع، تاريخ مدينه دمشق
دانلود مقاله
